(foto direct gelinkt van www.hartenziel.nl)
De Volkskrant van 6 december bevatte een katern met als Thema: Afkomst. Ik citeer: Familie en afkomst zijn de bakens in ons leven, Wie ze niet heeft, blijft ze zoeken. Hart en ziel zoekt mee.
In het katern is ook plaats voor de stamboomonderzoeker. Op pagina 4 zien we een trotse Gouke van der Wal zitten met een familieportret (?) op zijn schoot. Deze man is voorzitter van de afdeling Amsterdam en omstreken van de NGV (de Nederlandse Genealogische Vereniging).
Alle vooroordelen staan in dit matige artikel.
Van der Wal is niet de enige die het leuk vindt om in stoffige archieven te zoeken... Tja...
De journaliste heeft niet echt de moeite genomen om zich enigszins in te lezen. Er staat doodleuk dat in elke provinciehoofdstad een archief staat. Dat is niet gelogen, maar wel een heel klein deel van de waarheid!
Je zou verwachten dat Gouke een warm pleidooi zou houden voor archieven, maar dat valt tegen. Hij houdt wel van het echte onderzoek in archieven om de documenten zelf in te zien. Ik citeer: Die muffe boeken, dat is ook de aardigheid ervan.
Muffe boeken??
Ik weet niet waar meneer Van der Wal zijn onderzoek heeft gedaan, maar muffe boeken, daar hebben archivarissen een broertje dood aan! Dat ruikt namelijk naar vocht en dus schimmel! Dat bestrijden we te vuur en te zwaard!!
Jammer dat deze journalist zich er te makkelijk heeft afgemaakt.
We hoeven ons in ieder geval geen zorgen te maken over ons imago, dat blijft intact!
Het artikel van Jorien de Lege is ook online te lezen.
3 opmerkingen:
Ik herkende de foto, dus heb het artikel onder ogen gehad, maar herinner me dat ik het na de eerste alinea al voor gezien hield.
Dit soort artikelen heb ik al vaker gelezen en bieden niks nieuws meer. En in dit geval is het blijkbaar nog matig ook.
Wat doet het archiefwezen om het muffe, stoffige imago op te poetsen? Hoe intensief zijn de kontakten met de journalistiek?
@Geneaal
Volgens mij komt u regelmatig in archiefinstellingen. Ooit een muf boek of een stoffige studiezaal of depot gezien?
Imago is een ongrijpbaar ding en de vraag is of we ons kostbare geld moeten inzetten om een beter imago te krijgen of om gewoon ons werk te doen.
We kunnen inderdaad een rol spelen om journalisten op andere gedachten te brengen en dat doen we ook op het moment dat ze bij ons binnen stappen.
Het is altijd jammer als een krant die door velen als richtinggevend wordt beschouwd genoegen neemt met een artikel als dit.
Een reactie posten