Smederij Schatten van Brabant in jarig Oosterhout

Gisteren was de Smederij van Schatten van Brabant in Oosterhout. Het thema was Erfgoededucatie. Oosterhout was jarig omdat er op 17 april 1809 stadsrechten werden verleend door Koning Lodewijk Napoleon. (Tilburg volgde een dag later). Een Smederij is bedoeld om mensen uit het veld te ontmoeten; culturele instellingen, gemeenteambtenaren, docenten, aanbieders en afnemers van kunst en cultuur. Dat kan inspirerend zijn, maar Schatten van Brabant hoopt op ietsje meer, en dat is het smeden van plannen.

De middag werd ingeleid met niemand minder dan Keizer Napoleon. Hij was nogal verbolgen over het feit dat er in Oosterhout geen straat naar hem vernoemd was, hoewel die van broer Lodewijk wel! Hier rees bij mij de twijfel of de acteur wel wist dat niet de keizer, maar de koning degene was geweest, die de stadsrechten verleende. Maar enfin, wel leuk en inspirerend.

Vervolgens een wandelingetje naar Slotje Brakestein, een mooi landhuis wat midden in het groen ligt. Oosterhout schijnt vele 'groene kamers' te hebben.In de diverse landhuiskamers volgden lezingen van 30 minuten door historici en andere erfgoedexperts. Daarna een workshop naar keuze. Die van mij was 'Erfgoed en eigen omgeving', waarbij we mee naar buiten werden genomen, de natuur in. Doelstelling was om eens op een andere manier naar de natuur te kijken.

Maar eigenlijk wilde ik mensen ontmoeten, vragen waar zij mee bezig waren. Dus al lopende met een halve edelsteen in mijn hand, op zoek naar een identieke natuurlijke kleur, loop ik naast een docnt van een VMBO school uit Oosterhout. 'Ha, contact, inspiratie of misschien wel plannen smeden. Of hij het Regionaal Archief Tilburg kende?''Ja zeker, als student geschiedenis had hij er veel gebruik van gemaakt'.'Zou een archief iets voor zijn leerlingen kunnen betekenen?''Nou, die archieven tegenwoordig! Ze zoeken krampachtig naar allerlei bestaansrecht via identiteitsacties!''Wat bedoel je daarmee dan?' (Ik voelde me natuurlijk meteen aangevallen...)

'Ja, heeft iedereen zijn kleurtje gevonden? Leg het maar op het kleedje....mooooi! Dit is één van de manieren om kinderen naar hun eigen omgeving te laten kijken...."Grrrrr...wat wilde die man nou zeggen over die identiteit?

Terug naar de zaal waar de plannen dan gesmeed gaan worden?
De stadsdichter van Oosterhout heeft ondertussen gedichten gemaakt. 'Stand-up-poetry!' noemt hij het zelf. 'Weet iemand van u wat een 'acrostichon' is?'
Ah, dat weet ik! Vinger in de lucht: 'Het Wilhelmus is er een voorbeeld van toch?' Helemaal goed. Ik heb weer eens van me kunnen laten horen!

Een afronding van de dag volgt. Die leraar en zijn identiteit houden me bezig. Wat bedoelde hij nou? Maar goed, Brabantse stamppotten en 'kaoikes' bij de soep deden mij dit alles vergeten. Totdat we naar huis gingen.

Roept een oudere man me:
'Hey juffrouw, waar komt u vandaan, uit het onderwijs misschien?'
'Van het Regionaal Archief uit Tilburg, kent u dat?'
'Ja natuurlijk, ik ben van de Heemschut Oosterhout!'
'En, maakt u dan ook regelmatig gebruik van ons archief? Oosterhout behoort immers tot ons werkgebied!'
'Wè, da wist ik hillemaal nie!'.....'Nee, ik ken u niet van het archief. Maar u maakte indruk op ons. U wist tenminste wat een acrochion was!;-)'

Ja, ja, ik ging naar de Smederij voor inspiratie en om plannen te smeden, om nieuwe mensen te ontmoeten en om de mogelijkheden van het archief onder de aandacht te brengen. Eerst een hersenkraker over die identiteitswoede van de archieven, vervolgens een identiteitsprobleem voor het archief als meneer Heemschut van Oosterhout niet eens weet dat ie bij ons in Tilburg moet zijn....

Het enige positieve is mijn goede indruk die ik heb gemaakt...met mijn acrostichon!