Haar weduwnaar hertrouwt, dan Johannes van Hest geheten (maar officieel Jean van Hest), te Moergestel op 7 januari 1865, dus precies één jaar na het overlijden van zijn eerste echtgenote, met Cornelia Smolders, geboren Moergestel 25 april 1837. Hij erkent bij dat huwelijk Adriana Cornelia Smolders, geboren 2 november 1864 als zijn kind. Sindsdien heet dit kind dus van Hest.
Gezien het kleine tijdverschil tussen geboortedatum van het kind en de huwelijksdatum van de moeder, mogen we aannemen, dat Johannes van Hest niet alleen de wettige, maar ook de natuurlijke vader is. Frappant is dat Jan van Hest, oud 50 jaar, één van de aangevers is van de geboorte van het kind:
Waarom hij het kind niet bij de geboorte heeft erkend, zal wel voor altijd een raadsel blijven.
De oplossing van het raadsel is volgens mij heel simpel: volgens de toenmalige wetgeving kón een man een kind niet erkennen als hij niet met de moeder getrouwd was.
BeantwoordenVerwijderenMaarten,
BeantwoordenVerwijderenAls een man getrouwd was, hoefde hij het kind niet te erkennen. Hij was per definitie de wettige vader van elk kind, dat zijn vrouw baarde. Een man die niet getrouwd was, kon een kind bij de geboorte erkennen, en later wettigen bij huwelijk. Het kind kreeg dan al zijn achternaam bij de geboorte. Een mooi voorbeeld is de huwelijksakte van Josephus Wilhelmus Eiselin en Anna Maria Himelsborg (Tilburg 11 juni 1835 akte 59). Bij dat huwelijk worden twee kinderen erkend en gewettigd en een kind slechts gewettigd, omdat het reeds bij de geboorte was erkend!, zo staat het in de huwelijksakte. De twee eerstgenoemde kinderen krijgen dus de naam Eiselin pas op de dag van het huwelijk, terwijl het laatstgenoemde kind deze achternaam al had bij de geboorte.