zaterdag 17 april 2010

Relevantie van tweets

Via Twitter (bedankt @cvanderven!) las ik dat de Amerikaanse Nationaal Archivaris een interessante post had geschreven over het belang van tweets.
Tweets zijn de berichten die mensen versturen via Twitter, de vrolijke online kwebbelbox. Tenminste, als je je gedachten en opmerkingen kunt beperken tot 140 tekens. Het artikel laat helder zien dat de onbenulligheid van de tweets, waar met name critici maar geen genoeg van krijgen de rest van de wereld op te wijzen, een waarde vertegenwoordigd.
Aanleiding was de donatie door Twitter.com aan het Library of Congress van alle tweets die van 21 maart 2006 tot op heden zijn verzonden, om die vervolgens digitaal op te slaan en voor eeuwig te bewaren.

Relevantie? Hoezo dan?
Hoe zouden wij archivarissen het vinden als we op een dag, bij het doorvlooien van wat achterstallig onderhoud, een register uit 1400 zouden tegenkomen waarin minutieus was bijgehouden voor een hele gemeenschap wat ze als ontbijt aten, welke sociale en culturele activiteiten ze ondernamen, hoe betrouwbaar de watervoorziening was, waar ziektes en ander ongemak zich voordeden etc. We zouden het als een juweel behandelen, de pers er bij roepen en menig wetenschapper zou er een gloedvolle dissertatie uit persen. Wat een inzicht zou het ons geven in de samenleving van 1400. Een samenleving waar we nu met enkele snippers een beeld van proberen te reconstrueren.
We smullen van dagboeken omdat ze een hele andere kijk geven op gebeurtenissen en de samenleving dan de meestal wat saaie overheidsarchieven en andere officiële collecties en verzamelingen.

Dat soort dagboekachtige informatie bevatten de onbenullige tweets (en weblogs!) van nu voor een belangrijk deel. Door die schat aan informatie te bewaren geven we een heel mooi beeld van de samenleving rond 2010, met veel nuance, met veel gezichtsvelden, invalshoeken, politieke kleuring en noem maar op. Als je dat dan nog kunt larderen met een strakke collectie weblogs, dan heeft de historisch onderzoeker van de toekomst, of zijn interesse nou uitgaat naar politiek, eetcultuur, beeldcultuur, sociologische stratificaties, psychologische gesteldheid of noem maar op, een schat aan informatie om een prachtbeeld schetsen van de tijd waarin wij nu leven.

Het is een kwestie van het verleden in de toekomst zichtbaar maken. En dat moet je nu al bedenken. Goed dat het Library of Congress deze veelomvattende en belangrijke taak op zich heeft genomen.

Tweet on!

[UPDATE: toegevoegd op 20 april
Deze discussie wordt ook gevoerd bij de Digitale Archivaris, Ingmars weblog, Lineke's weblog en Edwins Weblog.]

PS: voor wie Twitter nog niet kent:

6 opmerkingen:

Ingmario zei

Twee opmerkinkjes:
1. Ik weet niet of wij als archivarissen zo blij worden als we dat register uit 1400 tegen zouden komen. Vooral historici zullen hier heel blij mee zijn (en dat is ook wat de AOTUS schrijft).
2. Wat hij ook zegt, en waar ik vanuit mijn nederige positie ook maar steeds op hamer, tweets kunnen ook archiefstukken zijn die daarom te zijner tijd door een archiefdienst opgenomen moeten worden.
Maar de archiefdienst (of zorgdrager wat me even om het even is) moet er dan voor zorgen dat deze tweets in hun context geraadpleegd kunnen worden. En dat is misschien een grotere uitdaging dan het simpel 'bewaren' en doorzoekbaar maken van alle tweets.

Luud de Brouwer zei

@Ingmar
ad 1. Je hebt gelijk dat historici met een dergelijke bron blij zouden zijn, maar archivarissen kunnen ook blij zijn hoor! Misschien hang ik nog teveel naar de archivaris oude stijl, geheel in strijd met het manifest :)
ad 2. Ik snap dat je er op hamert, maar ook zonder context kan het twitterarchief een hele rijke bron zijn voor latere generaties.
Over de enorme problemen op het gebied van context bewaren op het WWW, daar zijn we het roerend over eens.

Cees de Groot zei

Tja, To Twit or not to Twit?
Dat is natuurlijk de vraag. Zelf twitter ik niet, ik heb al net aan tijd om mijn "levende" kennissen bij te houden laat staan nog honderden virtuele. Maar Twit levert een enorme hoeveelheid vooral snelle informatie op. Voor de toekomstige historicus wordt dat nog een behoorlijk probleem. Toen het kopieerapparaat was uitgevonden moest je als archiefbeheerder wel selecteren, er was immers geen ruimte voor. Bij Tweets kún je niet eens selecteren.
Dan maar alles weg want er is toch geen context? Ik denk dat, dat een verkeerd uitgangspunt is voor de “waarde” van dit nieuwe communicatiemiddel. Alleen al het verschijnsel op zich: hoe reageerde de mens op dit nieuwe middel en hoe ging hij/zij ermee om?
Maar een opwaardering naar een historisch document uit 1400 is niet relevant. Over het dagelijks leven in 1400 weten we bijna niets. Er zijn zelfs geen kranten, met roddelrubrieken uit die tijd!
Echter het is maar de vraag of toekomstige generaties zo vreselijk geïnteresseerd zijn in ons, als wij nu in ons zelf. Er is immers al vreselijk veel door ons, over ons geschreven. Wie wil weten hoe wij leefde heeft Twitter niet nodig, Rapporten zat en anders zijn er nog wel de opnames van praatprogramma’s waarin wij over ons zelf vertellen.

Dus bewaren al is het maar als afspiegeling van een kortstondig verschijnsel, waarin de hele digitale wereld dacht dat de rest van de wereld in hun geïnteresseerd was.

Het zal je zijn opgevallen dat ik in de aanhef niet begon met Twitter maar met Twit. Dat is bewust, het verbaasd mij namelijk dat dit nog niet gebeurd is. Binnen een wereld die communiceert met maximaal 140 tekens moet je toch afkorten. Dat is gewoon praktisch.
Dus tot Tw? Dacht het niet.

Cees de Groot.

Luud de Brouwer zei

@Cees
Maar in 1400 was er vast meer informatie te vinden over die tijd zelf dan wij nu terug kunnen vinden.
Je hebt gelijk, het medium Twit(ter) is mogelijk al aanleiding genoeg om tweets te bewaren.

Een bron als Twitter bij voorbaat wegzetten als een overbodig toevoegsel, dat gaat me dan weer te ver. Het nadeel van boeken, studies, rapporten en tv programma's is nou juist dat het analyses en interpretaties zijn van informatie. Het leuke is om de bron steeds opnieuw te bekijken en er vragen aan te stellen die wij nu nog niet kunnen bedenken.
Het is te makkelijk om te zeggen dat we nu al zoveel documentatiemateriaal hebben over onze tijd dat de toevoeging van Twitter geen zin meer heeft.
Ten eerste weet je niet wat er allemaal bewaard blijft op langere termijn.
Ten tweede biedt elke bron weer aanleiding tot andere vragen en conclusies. De historicus moet maar kiezen.

cajunladyinthelibrary zei

Hallo, ik heb een vraag opgepikt via Twitter (van @petryhboom: van wie dit gedicht in de Tuinstraat is
Weten jullie het?

regionaal archief tilburg zei

@cajunladyinthelibrary
Over welk gedicht gaat het? Op deze pagina vind je twee verwijzingen naar gedichten over de Tuinstraat.