Vandaag de eerste dag van de DE digitaal erfgoedconferentie.De ochtend begon met een keynote van Diane Zorich, van beroep Information Management Consultant. Ze hield een verhaal dat niet slecht was, maar heel erg vanuit de Amerikaanse context. Persoonlijk kon ik me daar niet zo in herkennen hoewel haar verhaal over het belang van een goede, aansprekende visie om een proces binnen de organisatie aan de gang te houden hout sneed. Weinig nieuws verder, aardige opsomming van wat ik al wist. Ze benadrukte nog dat vindbaarheid via zoekmachines een hele hoge prioriteit moet hebben. Daar beginnen bijna alle mensen hun zoekacties.
Nancy Proctor (van het Smithsonian American Art Museum) was de tweede keynote spreker en zij had een hele goede inspirerende keynote over toepassingen van allerlei technieken in musea. Zonder daarbij de realiteit uit het oog te verliezen.
Sterk punt was voor haar: het gaat niet over techniek! Gebruik de techniek en liefst de techniek die de bezoekers al kennen: dus verzin niet steeds zelf iets nieuws als er al een goed werkend alternatief voorhanden is.
Haar statement: Het museum gaat van Acropolis naar Agora. Het museum gaat van vesting naar een ontmoetingsplaats, waar in een gemeenschap (community) uitwisseling plaatsvindt van verhalen, van kennis.
Dat kwam ook terug in het debat dat ik na de middag volgde over: Eerst alles op orde? Het sprankelde niet echt, dat debat, maar Theo Meereboer sprak wel over hetzelfde thema: als je de bezoeker faciliteert dan ontstaan er gesprekken over een object. En kennis zit ook buiten je eigen organisatie. Boor die aan.
Er is nog veel te doen. Het debat kwam niet van de grond omdat er te weinig tegenstanders van de nieuwe ontwikkelingen dit soort dagen bezoeken, noch om zich te overtuigen van het goede van het nieuwe, noch om zich daartegen uit te spreken en de discussie aan te gaan. Dat zou de organisatie een volgende keer in moeten voorzien: een panel van doorgewinterde nono's!
Oh ja, en als je het woord museum vervangt door archief... blijft dit verhaal helemaal overeind!
2 opmerkingen:
Da's inderdaad het probleem: soms lijkt het keer op keer op het preken voor eigen parochie, zoals we gisteren al concludeerden.
Aan de andere kant helpt 'dwang' bij het aanvaarden van dit type veranderingen ook weer niet, dus wat dan?
De weg van geleidelijkheid dan maar, denk ik, en het intern op archieven laten uitdragen van dit soort nieuwigheden door catalysts?
Toch proberen als organisatie, als je het debat wilt uitlokken, om voor voldoende munitie te zorgen. Prikkelende stellingen en mensen die daar in ieder geval een tijdje aan vasthouden.
Geleidelijk is goed voor de organisatie (in sommige gevallen), maar niet voor een debat :-)
Een reactie posten