Vorige week kwam ik via het weblog van Edwin Mijnsbergen terecht bij een presentatie van David Weinberger. Deze man hield voor een publiek van Google-medewerkers een pleidooi om vooral niet verder te gaan met rubriceren en indelen en systematiseren.
Hij beweerde dat onze drang om alles te labellen en in hokjes te duwen wel spaak moet lopen. Niet alleen omdat niet alles in een hokje past (met alle vervelende gevolgen van dien), maar vooral omdat nu de techniek voorhanden is om de informatie toch wel terug te vinden. Op een fysieke manier, rubriekenstelsel of andere manieren om informatie te ordenen, schiet elke indeling te kort. Je kunt ook alles maar in één rubriek onderbrengen. En sommige informatie laat zich niet in één rubriek onderbrengen... Tenzij die rubriek zo abstract is, dat het eigenlijk ook geen indeling meer is.
Ik liep er tegenaan toen een collega me vroeg om eens te kijken naar een indeling van een rubriek belastingen in een inventaris van een stadsarchief. Daar waren registers bij die een dusdanig veelzijdige inhoud hadden, dat die eigenlijk in meerdere rubrieken thuishoorden. Eigenlijk kon je de serie stukken op een meerdere manieren indelen. Kortom: onhandig.
In een digitale omgeving is dat niet meer van belang. Daar kun je een archiefstuk aan zoveel rubrieken hangen als je maar wilt. De gebruiker kan daar vrolijk aan meewerken via tagging of een commentaarfunctie.
Of je maakt een beschrijving die de inhoud dekt. Dan ben je ook klaar. Een stuk simpeler.
De presentatie duurt 57 minuten en David Weinberger haalt een aantal voorbeelden aan die overtuigend genoeg zijn om de digitale beschrijving te omarmen en er voor te zorgen dat onze bezoekers de informatie kunnen vinden, los van welke indeling dan ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten