Toren Sint Petrus kan blijven schitteren op het Vrijthof

Op 22 september 1988 werd door Dries Kuijpers, leraar uit Hilvarenbeek, het initiatief genomen tot het oprichten van de Stichting Bikse Torensteun. Het doel was om gelden te verwerven om de toren van de St. Petrus kerk aan het Vrijthof te kunnen restaureren. De laatste restauratie dateerde van dertig jaar daarvoor uit 1955.Aangenomen wordt dat reeds in 1450 ! is begonnen met de bouw van de toren. De bouw heeft tientallen jaren geduurd. De muren zijn wel 1,5 meter dik en het materiaal bestaat uit tufstenen. De torenspits werd in 1615 door bliksem getroffen en is daarna weer hersteld.

Geldstromen kwamen snel op gang.  Uit de culturele pot van de Europese gemeenschap ontvangt de gemeente Hilvarenbeek 200.000 gulden ! om een van de belangrijkste Kempische monumenten uit Zuid-Nederland te behouden. Ook het cultuurfonds Zuid-Nederland droeg bij. De totale kosten voor de restauratieplan van architect F. Sturm uit Roosendaal werden echter op 2,4 miljoen gulden geraamd. 

Werk aan de winkel dus om het bedrag kloppend te maken, 1990 werd tot het actiejaar uitgeroepen.Gedichtenwedstrijden werden georganiseerd. Torenpuzzels werden gemaakt en de torenwijn Vin de la Tour smaakte ook prima. Gelukkig sprong de gemeente Hilvarenbeek voor het belangrijkste deel bij voor een bedrag van 1,4 miljoen. Tijdens de restauratie werd een klokkenstoel gevonden uit 1547. De geschiedenis van de toren werd op schrift gesteld door Jan Scheirs en Dick Zweers. Het befaamde koor Mastreechter Staar sloot het torenjaar af.

Op 14 september 1991, twee jaar na aanvang van de werkzaamheden , werd de gerestaureerde toren geopend. De toren kan weer eeuwen mee, mede dankzij de stichting Bikse Torensteun.

Het archief (1530) van de stichting Bikse Torensteun is onlangs opgenomen bij het Regionaal Archief Tilburg. Dezelfde Dries Kuijpers had het archief al die jaren bewaard. Mocht de toren over honderd jaar weer aan restauratie toe zijn, de inspiratiebronnen voor fondsenwerving zijn dan nog aanwezig.  

Rondom het Vrijthof in Hilvarenbeek in 1956

Het Archief ontving bijzondere foto's van het Vrijthof uit het jaar 1956. Het Vrijthof wordt ook wel de Markt genoemd. Op het eerste gezicht lijkt er weinig in vijftig jaar te zijn veranderd op het middelpunt van Hilvarenbeek.

Café De Zwaan van de gezusters Ketelaars op nummer 17 is nu grand-café De Zwaan. De details ogen alleen anders zoals het fietsenrek van Bavaria en de gestreepte zonneschermen.

De muziekkiosk met het rieten dak gebouwd tussen 1925 en 1950 staat nog steeds naast de meer dan driehonderdjarige oude Lindeboom.
En de toren van Sint Petrus oogt nog immers imposant.

Door het straatje naast het gemeentehuis rijdt een paard en wagen.












Alleen het beeld Mee d'n krommen ermm staat niet meer op het Vrijthof. Het betonnen beeld Mee d'n krommen ermm werd in 1953 door Hans Claesen vervaardigd in opdracht van de gemeente Hilvarenbeek. Na vandalisme in 2002 werd het beeld onherstelbaar beschadigd, op de binnenplaats van het gemeentehuis staat nog een kopie.

Bijna blote Jango Edwards schreef historie in Hilvarenbeek

Op 23 en 24 juni vond het Festival Elastiek in Hilvarenbeek plaats met het Vrijthof als centrum van het gebeuren. Beek kent een traditie op het gebied van culturele evenementen zoals de Groot-Kempische Cultuurdagen en de Bikse Fiste oftewel de Beekse Feesten. De toegang was en is altijd gratis !!!

We schrijven het jaar 1979 wanneer het Vrijthof bij de kerktoren van Sint Petrus zich vult met bezoekers. De Vrijthof in Hilvarenbeek is van oudsher een cultureel trefpunt. In het vroegere jongerencentrum Lieve Hemel werd het initiatief geboren voor dit open lucht gebeuren. De legendarische RK Veulpoepers BV waren vaste gasten, maar ook Doe Maar trad er op. Naast optredens waren daar natuurlijk de kraampjes die vooral uit de linkse hoek afkomstig waren. Buiten het Vrijthof kon men genieten van straattheater en volksmuziek.

Een artiest, die een schok bij het publiek teweeg bracht, wil ik u niet onthouden. Vrijwel naakt trad Jango Edwards in 1979 de bühne op, de edele delen slechts verhuld met een kleine schaamlap. Tussen het publiek stond ik ook als jongere in die tijd. Maar pas nu met de foto die we onlangs hebben gekregen kan de andere kant bekeken worden, het Vrijthof vol met mensen en enthousiast klappend met de muziek van Edwards.

Wat een tijd en een idealisme. Voor de organisatoren van de Bikse Fiste werd het steeds moeilijker het jaarlijkse event te herhalen. Na vijf jaar was het afgelopen met de Bikse Fiste...

Maar dit weekend kunt u nog genieten van Elastiek, dat zonder de Bikse Fiste misschien niet had bestaan.

Hilvarenbeekse Indiegangers

Op de Vrijthof in Hilvarenbeek staat een oorlogsmonument. Het monument verbeeldt de Feniks, een mythologische vogel, die na zijn dood herboren zou worden. In Indonesië wordt de vogel een Garoeda genoemd. Het oorlogsmonument is op initiatief van de veteranenvereniging Serdadu Kembali tot stand gekomen.

Jonge mannen waren het die vlak na de Tweede Wereldoorlog als dienstplichtige soldaten naar Indonesië gingen. Voor het vertrek naar de Oost werd in april 1947 op datzelfde Vrijthof werd een parade gehouden, zoals de foto laat zien.In totaal werden 51 soldaten uitgezonden, waarvan er twee niet terugkeerden: Jan Wolfs en Gerard Kuypers. Zij rustten respectievelijk op de erevelden Leuwigajah in Cimahi en Panda te Bandung.

Na de terugkomst van de soldaten werd in 1950 de Veteranenvereniging Serdadu² Kembali opgericht. In het Maleis heeft dit de betekenis van de terugkerende soldaat. Het archief bevat de zestigjarige geschiedenis van de veteranenvereniging van voormalige dienstplichtige soldaten naar Nederlands-Indië. Het was een zeer actieve vereniging. Naast een stukje gezelligheid organiseerde de vereniging de jaarlijkse 4 mei herdenkingen.

Via Gerrit Kobes vernam het Archief dat de vereniging na het vieren van het 60-jarige bestaan haar activiteiten wilde beëindigen en een goede plaats zocht voor het archief. Gerrit Kobes zorgde er tevens voor dat het archief toegankelijk werd gemaakt.